Bu kitabın yazım amacı şöyle açıklanabilir: günümüzde biriyle diyalog kurmanın güçlüğünün oldukça işlek bir konu olduğu dikkate alındığında Marguerite Duras’ın çok biçimlilik gösteren diyalog-romanda neden bu kadar ısrar ettiği daha iyi anlaşılacaktır. Her gün binlerce özne olağan şeyler, küçük, sıradan olaylar konusunda karşılıklı konuşmaktadır. Edebiyatta daha çok görselliği destekleyen bir öğe olarak Duras’ın neredeyse bütün yapıtını diyalog üzerine kurduğu görülür; bu yönelimi okurun beklentileri ve yeni örnekler doğrultusunda onu tiyatro, sinema gibi yakın türlere ve sanatlara yöneltmiştir. Gerçekte bir tiyatro tekniği olan diyaloğun romandaki kullanımı seslerdeki iniş çıkışları ve kişinin an’lık ruh durumunu göstermesi açısından bir yeniliktir.
