Duygu, soluğu iş yerinde almıştı. Gerçi işi, pozisyonu çok iyiydi ama ruhu değil. Gerçi maaşı dolgundu ama kalbi değil. Mert’in dizleri dibinde olsun; onun o şahane yeşil gözlerinde kaybolsun, o güzel dolgun dudaklardan ismini duysun, bir gülsün ya, bir gülsün; ahhh işte o kadar büyüktü sevdası. Düzeni bozulacak olsa da, adam karanlık işlerle uğraşsa da; ahhh işte gönlü, o gönlü vardı ya o gönlü öyle tutkundu Mert’e… Onun uğrunda açlık sınırında bile yaşamaya razıydı. Mafyaymış! Gülümseyerek gözlerini kapattı. “Olsuuunnnn… Belalıymış! Aman canımmmmm... Onun için adam bile öldürürdü.”
