Adı yok, büyümekti benim için.
On dördümde sayfalarını ilk açışımdı; düşünce kaldıracağına inandığım bir eldi. On altımda, sıkışık kaldırımlar arasında açan narin bir çiçek. On sekizimde uçmak, özgür bir kuş gibi özgürlüğe.
Şimdi ise, tüm sancıların sonunda bir kutlama.
Büyümekti adı yok benim için, zamanın içinde usulca süzülen bir mevsim yaprağı bir de.
