"Kayıp Zaman bir zamanlar tamamlanmış olsa da artık öyle değildir ve sonraki olağandışı genişleme tarzı bu zamansal tamamlamanın her tamamlama gibi yalnızca geriye dönüşlü bir yanılsama olduğunu kanıtlar. Bu esere tamamlanmamışlık hissini belirsizliğin o ürpertisini kusurlu olanın soluğunu geri vermeliyiz. Kayıp Zaman kapalı bir nesne değildir: O bir nesne değildir."
Proust anlatısının yasaları anlatının kendisi gibi kısmidir kusurludur hatta belki de deli doludur: Bir Kanon'a dönüştürmememiz gereken oldukça ampirik ve müşterek yasalardır bunlar. Burada kod tıpkı mesaj gibi kendi açıkları ve sürprizleriyle gelir."
Semiyotik evren boşluğu sevmez ve olumsallığı adlandırmak zaten ona bir işlev yüklemek bir anlam vermek demektir. Eleştirmen sessiz olduğunda bile çok şey söyler. Belki de en iyisi bizatihi Proust anlatısında olduğu gibi hiçbir zaman "bitirmemek" olacaktır ki bu bir anlamda asla başlamamaktır."
