Obir çukurun içine konuşlanmış; sonbaharın bile kış gibi yaşandığıilkbahar ve yazı sadece dört ay kadar olan bir kasabanın küçükinatçı ve kabına sığmayan bir çocuğu idi. Kendisikasabanın tam ortasından akan ırmak gibi mutlaka denize ulaşmak istiyordu.
Çünkü onun için deniz;filmlerde seyrettiği sonsuzluk demekti.
Onun için sonsuzluk;-çalışırsasabredilirse mutlaka ulaşılabilen bir şeydi.
O sonsuzluğu;olanakların sonsuzluğu olarak hayal ediyordu küçücük beyninde. Ona göre olanakların sonsuz olduğu yer ise İstanbul'dan başka bir yer değildi.
İstanbul ; herkesi kucaklayantartanşımartanhaddini bildirenerişemeyenlere sonsuzluk kadar uzakerişenlerin pek de kıymetini bilemediği olanaklarla dolu koskocaman bir şehirdi.
MehmetAnnesine söz vermişti.
Şayet annesi olanakların şehrine gönderirsebaşarılması olanaksız gibi görüneni başarabilineceğini annesine kanıtlayabilirdi. Hiç kuşkusuz bunları yaparken; pek çok şeyi özleyeceğinipek çok şeyi de yaşayamıyacağını biliyordu. En başta da çocukluğunu...
O dünyaya çocuk gözlüğü ile bakarken'kocaman adam' olmak zorunda olduğunun farkına daha çocuk yaşta varmışta zaten...
