Cumhuriyet Türkçesinin mimarlarından Ahmet Cevat Emre, Atatürk dönemi kültür siyasetinin Gazi'nin vefatından sonra sistematik surette tahrifi üzerine bu kitabı yazma ihtiyacı duyar. Atatürk’ün İnkılap Hedefi ve Tarih Tezi’yle Ahmet Cevat hem unutulan devrimci tavrı anımsatır hem de devrimin temel kurumlarından biri olan Türk Dil Kurumu ve evveliyatındaki oluşumlarda aldığı rollerin eleştirel bir tarihini yazar. Ahmet Cevat TDK’nın dilbiliminden uzaklaşışını, adım adım yaşayan dilin gerçekliğinden kopuşunu ortaya koyar ve kuruma dair günümüzde de –imladan sözlük işlerine– kamuoyunu meşgul eden sorunların bir soykütüğünü çıkarır. Güneş-Dil Teorisi ve Özleştirmecilik davalarının Dil Devrimi'nin hızını nasıl kestiğini, devrime nasıl zarar verdiğini, Atatürk'ün bu tecrübelerden duyduğu pişmanlığı kendi tanıklıklarıyla aktarır.
"Atatürk’ün İnkılap hedefini ve Tarih tezini temsil edecek yolda kültür inkılabı işlerini yürütmesi lazım gelen kurumlar, alacakaranlıkta don değiştiren atlar gibi, çoktan İnönü’nün rengine boyanmışlardı."
Ahmet Cevat Emre
