Her gece yatağa girdiğimde hepinize tek tek uzanıyorum. Çocukluğunuzu hatırlıyor o günleri gözümün önüne getiriyorum. Gülücükleriniz yerini endişeli bakışlara bıraktığında iç çatışmalarımla boğuşmaya başlıyorum. Nerede doğru nerede yanlış yaptığımı bulmaya çalışıyorum. Ben çok cahil bir annenin çocuğuyum. Muhakkak sevgisi tartışılmaz ama bana verdiği hasar hayatımın gidişatı üzerinde oynadığı rol çok büyük. Bu durum doğal olarak bir sonraki kuşağa yansıdı. Sizleri farklı koşullarda büyütmek isterdim...
