Karanlığımda oluşturduğun kurak topraklarıma,
Yağmur yağdı baba... Her damlası beni aydınlığa yönlendirdi.
Sarıldığım toprak değildi artık,
Bir yağmur tanesinde sakinleştim.
Bozkırımın gönül dağına konan o kuş;
Şimdi gözlerimin mavisinde,
Okyanus kadar derin huzuru bulacaktı.
