Başını yastığa koydu, gözlerini kapadı. Kuytularını keşfetmeye, içindeki canlıları tanımaya onlarca ömrün yetmeyeceği ıssız bir ormanda yalnız dolaşırken buldu kendini. Her adımda giden ömürlerin üzerindeki toprağa basıyordu. Bastığı yerde canını aldıkları canlanıp karşısına dikiliyordu. Ter içinde kaldı, koştu, koştukça ayaklarının altında kuru yapraklar çatırdadı, ardına düşenler çoğaldı.
