İki melek mahşer gününün kesîf atmosferinde sükûtun alfabesiyle konuşuyor-muş:
"-Ne kadar da zor bir zaman..."
"-Hayır hayır... En zor zaman demelisin."
"-Evet evet en zor zaman."
"-Bu kalabalık içinde gözüne çarpan birileri var mı?"
"-Olmaz mı hiç? Bak biri işte şurada oturuyor..."
"-Hangisi?"
"-Başı dizlerinin arasında... Bak! İşte orada ağlıyor."
"-çok pişman olmalı..."
"-Evet oldukça... Lakin çok geç."
"-Peki Neden?"
"-Neden mi? Nedeni çok açık: çünkü onun sırtında günahlar yok... İnsanlar var da ondan."
