Pêlava xwe derdixe. Li hundir gelek kes çiviye. Xuya ye di şevbêrkê da ne.
Yek ji bo wê döşek radixe. Yek ji tas a sifir da dew tîne.
Rûdinê û dew fir dike. Yek ji wan dipirse;
“Mêvanê delal, tu kî yî esliyî?.”
Peşî dixwazê xwe veşêre. Difikire ku hewce nake. Jixwe ji derewîne direve.
Gotinê Şîro tê bîra wî.
“Ez miftî Mele Îbrahîm”
