"Yazmam diye düşünüyordum; iradeden yoksun bir eylem olmalı söylenecek şey kendiliğinden akıp çıkmalıdır yüze. Hiç kimse kağıt üstüne tek sözcük dökmezdi inandığı şeyi yapmaya cesareti olsaydı. Yaratmak istediği bir gerçeklik güzellik ve büyü dünyasıyla niçin milyonlarca sözcük koyuyor bu dünyanın gerçekliğiyle kendi arasın? Öbür insanlar gibi üne kuvvete ve başarıya kavuşmak için değilse niçin erteliyor eyleme geçmeyi? Çünkü kaba ve acımasız gerçeklerle yüzyüze gelmenin düşüncesi bile ürkütür onu. Doğru öbür insanlardan daha iyi kavrar gerçeği ama bu gerçeği örnekler yoluyla dünyaya kabul ettirmek için hiçbir çaba göstermez.
