Mutluluk hakikate benzer, asla senin arzuladığın yerde durmaz. Öznenin nesnesi istem, var gücüyle ve görkemli ihtişamıyla mutluluğu sana dayatır. Sen mutluluğu bir elbise gibi üzerine giyersin ama sonra başkasının üzerinde daha güzel durduğunu fark edersin. Çünkü insan alıştığı her şeyin katilidir.
Aşk, hayran olduğumuz gücün tesirinde kalarak içinde kaybolmaktır. Daha açık bir ifadeyle aşk, hayranlıktan kaynaklanan duygu esirliğidir ta ki güçler ve roller değişene kadar bu böyle devam eder. Sevgi, karşılıksız ve koşulsuz paylaşımdır ama hakikat ikisini bir varlıkta görmekle ortaya çıkar.
Duyguların bilgeliği, tüm olup biteni bir kenara koyup günün sonunda insana olgun olmayı öğretir. Çünkü insanın en büyük eseri, kendisidir…
