Bu kitap erken modern dönem boyunca yoksulluğun ve sosyal çarpıklığın veya başka bir deyişle kilisenin öğretilerine uymayan bir hayat yolunu seçmek durumunda kalanların öyküsünü sunmaya çalışıyor. Robert Jütte yoksulların kendi dünyalarını nasıl şekillendirdiklerini ele alıyor ve nihai meyveleri olan ve XIX. yüzyılda ortaya çıkan sistemli sosyal yardım programlarının gelişimini inceliyor.
Bireysel reformcuların ıslah edici rolleri hakkında geçmiş dönemlerdeki geleneksel vurgunun tersine Profesör Jütte'nin araştırması diğer pek çok çalışmadan farklı olarak yoksullara ve içinde yaşadıkları sosyal komünal ilişkiler ağının karmaşıklığına çok daha yakından bakmaktadır. Yalnızca yoksulluk yardımı alarak geçinenlerin değil mahrumiyet çekmesine rağmen bir şekilde hayatta kalmanın yolunu bulmuş olan çok daha geniş kitlelerin yaşamlarını ve bu kişilerin belirli toplumlar içinde var olabilmek için hangi yollara başvurduklarının üzerinden iki yüzyıldan uzun bir süre geçmiş olmasına karşın konu önemini halen korumaktadır. Geçmişte yoksulların yaşamlarına damga vuran değişiklikler ile modern Avrupalıların davranış ve eylemleri arasında bir ilişki kurulabilir; zira Avrupa'nın refah devletlerinin temelleri onların tecrübeleri üzerine inşa edilmiştir.
