Leyla Erbil'in öykülerinin ve romanlarının odağında hep bir kabus çekirdeği vardır. Bu çekirdek okurlarının korkularını da kışkırtır. Korku ve kabusu besleyen ise yaşamda ve edebiyatta kadınların kucaklaşması değil. Değinmesi bile yasaklanmış konu ve sorunların incelenmesidir.
Leyla Erbil birçok söyleşisinde "insan yaralı sakatlanmış doğduğuna sevgiyle sevecenliğe muhtaç olduğuna" değindi. Ancak yazarken "insanlığın her an şaha kalkabilecek kötülük tohumlarıyla donanmış olduğunu" da görmezdin gelmedi. Onun insanı yansıtma yöntemi daha çok "delilik görünümlü Yelpazede" yer aldı öykü ve romanlarındaki deliye "gerçekmleri söyletti.
