İkinci katın merdiven boşluğuna geldiğinde iyice nefesi daraldı Cemile'nin. Artık sadece bir kat kalmıştı. Buna hazır değildi. Biraz nefes almalıydı. Merdiven boşluğundaki açık pencereye yanaştı. Gözlerini kapatıp derin derin nefes aldı. Gözlerini açtığında gördüğü manzara stresini daha da çok arttırmıştı. Çünkü karşısında gördüğü tüm binaların çatılarında keskin nişancılar vardı. Başını aşağıya eğip de sokağa bakamadı bile korkudan. Gözlerini tekrar kapattı ve;
- Annemler bana çok kızacaklar!
