Güftesi olmayan besteler gibiydi şiir.
Kalbin her atışı ayrı bir tını...
Kelimeler melodi olmuştu,
her harf bir notayı taşıdı.
Sözden ziyade müzikti şiir.
Şiirin dile gelmesi ehline bağlıydı.
Güfte, Asaf Cemal Edip’in, o tek şairin
şiirlerini topladı bir araya.
İkinci Yeni yaşasın diye yepyeni bir soluk aldı.
Ve güçlü bir ay gibi parladı karanlık geceye.
