Yayladağ'ın tek ilkokuluna kaydolur Mehmet Aksoy; elinde tahtadan yapılma çantası çantasının içinde ömründe ilk kez gördüğü ve kokusunu hâlâ hatırladığı kurşunkalem ve çizgili defteriyle okula gider. Nazmiye Öğretmen bahçeye çıkarır onları ve "haydi çizin" der "ne isterseniz neyi isterseniz çizin." Bir kuş yapar kâğıda küçük Mehmet ama öyle bir kuş ki tıpkı elinde sapan kovaladıkları gibi; tüyleri gagası kanatları... sanki kâğıttan fırlayıp uçup gidecek. Nazmiye Öğretmen bir kuşa bir Mehmet'e bakar kucaklar onu kollarında öğrencisi dönerler bahçenin orta yerinde... "Ya Nazmiye Öğretmen olmasaydı" diye soruyor Aydın Engin "Ya Mehmet Aksoy onun sınıfına düşmeseydi..." Büyük heykel ustasının içindeki sanatçı işte böyle öğretmeninin sevgi dolu desteğiyle yüzünü gösteriyor. Sonra da hep o sanatçı yan egemen oluyor Mehmet Aksoy'a. Soğuk taşlardan sıcacık heykeller yontuyor o gün bu gündür Aksoy; yaşayan ışık taşıyan konuşan anlatan acıtan kanatan heykeller.
Heykeliyle konuşan Mehmet Aksoy bu kez "söz"le konuştu. İnsanı kendini sanatı sanatını anlattı gazeteci ve yazar Aydın Engin'e. Bu uzun nehir söyleşide safkan bir sanatçıdan aynaya yansıyanları; onun sıcak samimi itiraflarını bir insan olarak portresini bulacaksınız.
