Bazen tüm sayfalar dolar, yepyeni, tertemiz bir sayfa açmak istersin. Çoğu zaman da yeni bir sayfa açamaz, dolu sayfaların satır aralarına kargacık kurgacık sözcükler sıkıştırmaya çalışırsın ama sığmaz, yazamazsın... Ne tek bir satır için yer vardır dolan defterinde ne de boş bir sayfan elinde. Öylece kalakalırsın... Ne zaman artık dayanacak gücün tükenirse işte o zaman temiz bir sayfa açmaktan başka çaren kalmaz.
İnsanın içi ulaşılmaz bir dehliz gibidir. Her insan içinde ne gizler saklıyor ne savaşlar veriyor ne üzüntülere karşı duruyor ne çiçekler suluyor... Hiçbirine de yetti artık bitsin diyemiyor. Zaman gerçekten her şeyin ilacı mı?
("Zaman Her Şeyin İlacı" adlı öykümden alıntıladım.)
GÜLCAN PINARBAŞI
