Görevli, Hüma’nın kimliğini küçük, kırmızı malzeme kutusundan çıkardığı küçük bir delgeçle deldi. Delgeçin, kimliği delerken çıkardığı takırt sesi Bayram’ın yüreğini de deldi. Boğazı düğümlendi, gözleri doldu. Görevli, kimliği kutuya koyacaktı ki, Bayram kimliği kendisine vermesini rica etti. Önce “Olmaz,” dedi görevli, ama Bayram ısrar edince kırmadı onu. Bayram, elleri titreyerek aldı kimliği. Gözlerinden yaşlar süzülürken “Kaydını henüz yaptırmıştık… Ne çabuk,” dedi. Görevli araç hareket edip uzaklaşırken, Bayram yolun ortasında elinde kimlikle öylece kalakaldı… Oysaki yaşam adına verilmeliydi tüm çaba. Yaşayanın kıymet gördüğü bir sistem hayal olmamalıydı. Yıkıldıktan sonra tartışılan evin- barkın, hastalandıktan sonra konuşulan sağlığın, zulüm reva görüldükten sonra sağlanmaya çalışılan adaletin gerisinde kalmıştı sistem, insan, düşünce ve fikir…
