Ben kâbemi hiç bulamadım dede. Hangi yana dönsem kamburum çıktı karşıma. Beton bloklar arasında boğuldum. Ne günlük zevkler ne kalabalıkları çıldırtan ihtiraslar avutabildi beni. Kendimden başka yar kendi gönlümden başka diyar bulamadım. Bulvarların uğultularını neon ışıkların çiğ görüntülerini şehvet kokan caddeleri kenar mahallelerin küf kokulu daracık sokaklarını hâsılı; milyonların ortasında beni yalnızlığa mahkum eden ne varsa hepsini çok gerilerde bıraktım. Döndüm işte.. Senin efsanelerle örülmüş saf imanın vardı. Senden kalanların her gün bir parçasını törpüledi koca şehir.
