" Japonca'da ; 'hanaşi coozu-va kikicoozu' deyişi iyi konuşmasını bilen kişinin aynı zamanda iyi bir dinleyici de olduğunu vurgulamaktadır.
Çay sanatı (sadoo) insana sukunetin 'sessizliğin sesi'ni dinlemeyi öğretmektedir. Ancak bu sukunet sessizlik hiçbirşeyin olmadığı sessizlik değildir. Sessizlik yüzeysel olarak sessizlik olarak nitelendirilse de ardında devasa evrenin tüm varlığıyla haykırışı duyulmaktadır. Bu sesi duymak için değil bu sesin ne dediğini duyma isteğiyle sessizliğe kulak verilmelidir.
Onitsura Ueşima (1661-1738) bir şiirinde şöyle der;
'Vadideki nehrin suyu kayalar hepsi şiir okuyorlar. Dinle bak şu dağdaki kiraz çiçeği ne diyor!'
Norinaga Motoori'ye göre şiir gönlün coşkusundan çıkan sestir. Herşeyin sesi şiir gibidir.
Kitaroo Nişida; 'Doğu kültürünün temelinde şekilsiz şeyin şeklini görme sessiz şeyin sesini duyma gibi bir özellik yatmaktadır' der.
