Dîroka nivîskî dîroka şaristaniniyên serdest û desthildariyên hegemonîk e. Bi gotineke dîtir; dîroka kuştin û xwînrijiya serdest û zordaran e. Tê de civak tune dîroka wê tune xweza û hawir tune beşên civakê tune danehevî û afirîneriyên wê tune berxwedan û têkoşîna wê tune..!
Lê belê dîrokê ev rastî peyîtandiye ku ji destpêka dîrokê heta niha ya ku teşe dayî dîrokê herikîna wê diyar kirî mirovahî û afirîneriyên wê anî heta asta îro civaka xwezayî û komunal bi xwe ye. Lewre divê civak bête fêmkirin. Ji teşeya wê ya klanan bigire heta qebîle û eşîran ji wir heta kom û neteweyan xisleta wan a xwezayî û komunal israra wan a jiyana azad û wekhev berxwedan û têkoşîna wan ji derveyî feraseta zanista pozîtîvîst bi têgihiştineke zanyariya civakî an jî bi têgihiştina 'xwezaya civakî' divê bête 4 fêmkirin ku em bigihijin rasteqîna dîrok û civakê. Nexwe em ê nikaribin xwe ji feraset û hişmendiya dîrokê ya serdestan rizgar bikin.
