Bu sözlerim kadınlar içindir. Yenilgiyi çabuk kabullenmiş kaderine direnememiş ya da direnirken engellenmiş stratejilerini unutmuş bakış açılarını daraltmış zihnini hep aynı şeylerle köreltmiş günlerini fotokopi gibi yaşayan kadınlar için...
Ve buna cömertçe izin vermiş elleri ile kendisini boğduğunu fark edememiş saçlarına kırlar yerleşmiş ancak onları görememiş içinde yaşadığı duyguları dışarı yansıtmak istememiş hayatının birkaç sihirli kelimesinin en büyük anahtarı olduğunu unutmuş
vazgeçmemiş ancak vazgeçmiş gibi yapmış erkekler için...
Kadın nasıl çıldırır?
Az az mı avaz avaz mı?
Peki onu kimler neden ve nasıl çıldırtırlar?
