Onun dönüşünü beklediğim kaçıncı gecedeyim bilmiyorum. Hem el hem de ayak bileklerim bağlandıkları yerlerden şişip morardı. Ellerime bağlı olan ip yavaş yavaş etimin içine gömülüyor. İpler yakında kaybolacak ve belli ki o da dönmeyecek ya da dönemeyecek. O halde ben artık buradayım, yani kurtulamayacağım. Dediğim gibi kurtulmak isteyip istemediğimi de bilmiyorum. Gelmediği her an, hem huzur hem de kaygı taşıyor bana ve geceye. Ama sizin yolunuz çöle düşerse yine de yeraltı mağaralarına ya da eski kuyulara bir kez de olsa seslenip dinleyin ölümün sesini. Bunları okuduğunuzda bile kurtarılmamış olabilirim. Kronos, nam-ı diğer Zaman Baba, simsiyah atının üzerinde, elinde tüm her şeyin yok edicisi adamantinden kanlı tırpanıyla dörtnala üzerime doğru geliyorken sesinizi bir sığınak gibi örtünüyorum.
