ÖN SÖZ
Ne güzeldir bilir misin bazen o büyük suskunluklarımızda saklı olan sır? En umulmadık yerde ağzımızdan çıkacak kötü bir sözü dizginleyebilmek. Belki de gelecek olan bir pişmanlığın önüne irademizle setler örebilmektir.
Başarabilirsin unutma! O setleri bizden iyi örebilecek olan yok çünkü. Hep bir boşlukta çabalamaktan yoruluyorsun sende, ama biliyorum bir gün doğacak olan bir güneşle hayatın değişebilir yeniden. Yeşerebilirsin bir ağacın ilkbahara kavuştuğunda kurumuş dallarını yeşerttiği gibi. Etrafımızda o kadar çok olay var ki, görüp de kendimize ilham kaynağı edebileceğimiz. Gören gözle bakabilmeyi bilelim yeter ki. Yorgunluğumuzu bahane edip yeter ki saklanmayalım kuytu köşelerde. Yorgunluğumuz engel olmasın bir sonraki sabaha huzurla göz açmamıza.
Susmayı da bilelim ama suskunluğumuzda sakladığımız içimizde yara açmış o büyük çığlıklarımızı da atalım zamanı geldiğinde. Şimdi sende kendine bir söz ver ve umutla kocaman bir gülücük at gelecek olan tüm huzur dolu günlere.
