‘’Kalbimden neler geçtiğini hissedebiliyor olman umuduyla tutunuyorum hayata. Avuç işlerimi açıp da gösterebileceğim acılarım yok artık. Konuşup da, dert yanacağım sitemli sözlerim yok artık. Bir köşeye çekilmiş ve her şeye uzaktan bakan gözlerim olur olmadık yerlerde akmıyor ve nemlenmiyor artık. Korkulu bakışlarıma terk edeceğim hayattaki beklentilerimi. Öylesine endişeli ve tedirgin.
Kalbimi ve içindekileri bir cehennem çukurunda kurban edeceğim. Hep birlikte tutuşacağız bu ateşteç
Ben yandım, siz de yanın…!
