Bir Ayaz'ın ortasında üşür gibiyim. Oysa mevsim bahar… Bahçedeki çiçekler de solmuş, ilkbahar ortasında. Mevsim bahar ama hayatlar karakış... Bir umut, bir hayal yok artık. Hissizliğin, tükenmişlik hâli olsa gerek, hayat belki devam ediyor. Fakat böyle bir dünyada böyle bir hayatı nasıl yaşar insan? Nasıl eskisi gibi hayaller kurup nasıl umutla yaşanılır ki?
