Ölümün karesi hayat ise hayatın karekökü ölümdür. İnsana dost görünen açlıktan beşerleri kokan modern dünya ölüm kere ölüm olan bu hayatta bu açıkhava mezarlığında insanı yemeye çehresinden başlıyor. Onun simasını paramparça edip daha sonra onu rahatlıkla tüketiyor çiğniyor sindiriyor. Ben "İlk insan Âdem aldatıldığını fark ettiğinde elinden düşürdüğü zehirli meyvenin evren ağacının dalına tutunmasıyla dünya olarak hayat bulan içi kurtlu bu gezegende kimim ve neyim?" diye soru- yorum. Kâh Sisifos'un taşına canhıraş bir halde yaslanmış kâh taşın sürüklendiği patikanın kıyısında cehennemi seyre dalmış düşünüyorum. Ben vahada kendine su arayan bir ateşböceğiyim. Ama suyu ne için aradığını bilmeyen bir ateşböceği. Hayır tüm bunlar birer kuruntu olmalı! Ben vahada ölüm suyunu arayan bir ateşböceğinden öte kendi cehennemimde böceğini arayan bir ateşim.
