Bir saklambaç oyununda öğrendim kendimi saklamayı ve öğrenmiştim son ana kadar beklemeyi değerli bulmayı. Saklanmak, saklamak beklemekti. Beklemiştim. Yarım kalan hikayemin tamamlanacağı inancıyla tek bir ana tutunmuştum. Hayır, kendisi hiç gelmemişti; fakat gölgesinin gücü, beni o büyülü anı bir kez daha yaşayacağımıza inandırmıştı.
