Mülteḳa'l-ebḥur Osmanlı coğrafyasında kapsam ve muhteva bakımından uygulamaya esas kabul edilecek hükümlerin sınırlarının nihaî şekilde tesbitine yönelik giderek artan ihtiyaç neticesinde kaleme alınmıştır. Eserin en önemli özelliği Hanefî mezhep birikiminden gerek fıkhî faaliyetlerin temelini teşkil edecek meseleler gerekse bu meselelere dair "sahih muhtâr esah müftâ bih ma'mûlün bih" gibi kavramlarla yapılan tercihler hakkında VIII. (XIV.) asırdan itibaren azalsa da mevcudiyetini sürdüren bir dizi farklılığı ortadan kaldırmasıdır.
Mülteḳā Osmanlı coğrafyasının en yaygın fıkıh metnidir. Kitab bab ve fasıl tasnifine göre düzenlenen eserin tertip bakımından Kenzü'd-deḳāʾiḳ'i örnek aldığı ancak metnin iç kompozisyonu açısından önceki muhtasarlardan çok daha sistematik olduğu anlaşılmaktadır. Mülteḳa'l-ebḥur birkaç önemsiz istisna dışında "mütûn-i erbaa"nın içerdiği meseleleri tamamıyla kapsamaktadır.
