Fatma Aras « Olduğu Gibi » kitabında ; hüznün ve acının gözyaşıyla karıldığı bir ruh coğrafyasından seslenirken okura aynı zamanda isyanın kızılını umudun ve direnişin yeşiline döndürmeye çabalıyor. Dolaba kapatılmış karanlıklar içinde kalmış ürkek ve çaresiz bir çocuk gibi bu günün insanı. İşte o dolabın anahtar deliğinden sızdırmaya çalıştığı bir parça aydınlık gün ışığı Fatma Aras'ın.
Toprağının yağmur sonrası kokusunu okuyanların dimağından kalbine aşk ile indirmeye çalışıyor; hem de olduğu gibi...
Muammer Can
SENSİZLİĞİN TAM ÖNÜ
Bakıyorum
sensizliğin tam önü
yeni yeni serpilen bir karanlık.
Saçlarım kıvırcık kirpiklerim gök yolu
birisi rüzgâr toplar diğeri bulut sağar
bileklerimde bilmem kaç hüzün halhal
içimi oydu zaman
attığın konumlar puslu sevgilim
sen yoldun ben yolcu
ben sende hiç yürümedim ki!
Adımlarım kısa yalnızlık uzun
herkesin bir adresi var dünyada
beni dağlara sorun.
Ah sevgilim!
sen tüneldin ben kayıp
ben senden hiç çıkamadım ki!
