1453’te, Osmanlı Padişahı II. Mehmed, Anadolu’nun karşı yakasında Doğu Roma İmparatorluğu’nun başkenti İstanbul’u fethedip devleti imparatorluk seviyesine çıkarırken, aynı tarihte Anadolu’nun doğusundaki Diyarbekir’de kendisine bir rakip ortaya çıkıyordu. Önemsiz bir beylik olan Akkoyunluların başına bu tarihte Uzun Hasan geçmiş ve devletini Osmanlılarla rekabet edebilecek duruma getirmişti.
Her iki hükümdarın temel hedefleri birbirleriyle çakışıyordu. Anadolu birliğini sağlamak için çalışan Osmanlı padişahlarına karşı Uzun Hasan da aynı siyaseti güdüyordu. Bunun yanı sıra aralarında önemli iki temel mesele daha vardı: Trabzon Rum İmparatorluğu ve Karaman Veraseti meseleleri. Her iki hükümdar da bu meselelerden dolayı kozlarını paylaşacaklardı. Nihayet kozların paylaşıldığı Otlukbeli Savaşı’nda Osmanlı Hükümdarı Fatih Sultan Mehmed galip geldi ve Akkoyunlu Hükümdarı Uzun Hasan Osmanlılarla arasındaki temel meseleleri kendi lehine çözemeyeceğini anladı. Böylece bundan sonra Osmanlı Devleti ile Akkoyunlular arasında siyasi ilişkiler savaşsız devam etti.
Osmanlı-Akkoyunlu ilişkileri daha çok Akkoyunlu Hükümdarı Uzun Hasan ve Osmanlı Padişahı Fatih Sultan Mehmed devrinde yoğunlaşmıştır. Uzun Hasan’dan önceki dönemde olduğu gibi ondan sonraki dönemde de çok önemli ilişkileri olmamıştır.
