Bu kitap, erken modern dönemde farklı toplum kesimlerine mensup Kudüslülerin mahkemede ve çevresinde gelişen gündelik etkileşimlere yansıdığı şekliyle vakıf pratiklerini daha geniş bir Osmanlı bağlamında incelemektedir. Buna göre, öncelikle kent kimliğinin görsel hafızasını oluşturan ve kentteki toplumsal, ekonomik ve kültürel hayatı şekillendiren vakıflar “vakıf ağı” kavramı çerçevesinde tanımlanmaktadır. Tanımlanan bu vakıf ağı içerisinde Osmanlılaşma ve yerel kimlik arasında gelişen ilişkilerde; yerel seçkinlerin kendi aralarında gerçekleştirdikleri makam satışları ile vakıf mülklerinin uzun süreli işletilmesindeki öncelikli konumları tartışılmakta ve devletin taşra ortamında iktidar dağılımında oynadığı role dikkat çekilmektedir. Servet ve nüfuzun kaynağı olarak vakıfların yönetimi başta olmak üzere, Kudüs’ün seçkin ailelerince üstlenilen diğer vakıflarla ilişkili görev ve ayrıcalıklarına odaklanılmaktadır. Osmanlı merkezi yönetiminin taşradaki vakıf uygulamaları, siyasal ve toplumsal hiyerarşi, kent ileri gelenlerinin gücü ve sıradan insanlarla olan ilişkileri; merkezi yönetim ile halk ve yönetici-yerel seçkinler arası ilişkiler, cemaatler arası ilişkiler gibi çeşitli açılardan incelenerek, Kudüs toplumu tanımlanmaktadır.
