Şeyhüislam Şairler'in şiirlerinde aşk sevgili şarap meyhane gibi kavramları kullanmaları Osmanlı şiir geleneğinin bir özelliğidir. Bunları "Şeyhülislam oldukları halde şarap ve meyhaneyi övmekten çekinmeyen şairler" olarak değerlendirmek ve Osmanlı ülemasını düzene kafa tutan şairler olarak yorumlamak Divan şiirinin ve Divan şairinin estetik anlayışını felsefesini ve üslubunu bilmemekten kaynaklanmaktadır. Şeyhülislam şairlerin sultan şairlerin veya kadın şairlerin şiirleri bir arada değerlendirildiğinde bu şiir geleneğinin temel felsefesi de anlayış olacaktır. Şiirin tabiatını şairin kimliğinden ırkından veya cinsiyetinden farklı kılan özellik Divan şiirinin diyalektiği ve estetik anlayışı icabıdır. Bu anlamda şair mutasavvıf olmadığı halde tasavvuftan dem vurabilir veya ciddi bir aşk macerası yaşamayan bir Sultan şiirlerinde ümitsiz bir aşkı dile getirebilir. Kadın şairin gönlü bir servi boylu sevgilinin zülfüne esir olabilir ve nihayet bir Şeyhülislam meyhaneyi şarabı övebilir. Şeyhülislam Şairler adlı bu incelemede çelişkiliymiş gibi değerlendiren bu dünyanın nasıl br bütünlük oluşturduğunu göreceksiniz.
