Sitâre... Dilâver Cebeci'nin bu unutulmaz şiiri için hep birşeyler söylemek gelmiştir içimden. Çünkü onu bir şiir şöleninde kendi sesinden ilk defa dinlediğim zaman mest olmuş şâir bir kalbin beden hücre hücre yaşlansa bile hiçbir zaman yaşlanmayacağını bir kez daha bütün çarpıcılığı ile hissetmiştim. Maddenin değişik şekillerde hâkimiyetini kurduğu pek çok insanda görüntü bağımlılığı meydana getirdiği bir çağda içine sığınan bir şâirin Kandehar Dağları'nda yeşeren çiçeklerin kokusunu ruhumuza taşıdıktan sonra bizi göklere sitâreye götürmesi öylesine güzel ki! Ey okuyucu! Ey şiirin toplar damarı candamarı! Sitâre'yi damla damla akıt kalbine. Akıt ki kalbin beyaz bir güvercin gibi kanatlansın şiirin mavi göklerine. Senin de pırıl pırıl bir sitâren olsun karanlıkta ışıldayan! Senin de yaşlanmayan bir kalbin olsun. Cebeci'yi sitâreyi ve seni bütün ruhumla selamlıyorum.
