Her merivek bi sere xwe dunyayek e. Bi renge jiyana xwe bi xwiye xwe bi hiş agile xwe bi çe û xerabiya xwe dunyayek e. Di berhemek edebî de meriv baştir tedigihîje wan baştir dibîne. Pirî caran meriv hay ji xwe nabe ku bi xwiye xwe valayiyeke li xwe dide der çewtiyeke dike an jî du gotinen meriv hevdu nagirin. Hesene Mete ev tişt ji xwe re kiriye prensîb û di ve kitebe de 14 tîpen wiha ji xwe re kiriye mijar. Di van çîrokan de alternatîf an jî tîpekî ku meriv bibeje ev maqûl e tune an jî veşartî ne. Ev valayiyeke ku Hesene Mete bi zanatî di çîroken xwe de dihele. Dike ku xwendevan bi xwe bibîne bi xwe pe bikene û bi xwe li ser bihizire.
