Bu eserde Osmanlı tarihinin en kritik döneminde tahta geçmiş olan Sultan II. Abdülhamid Han'ın devlet yönetimi ile ilgili faaliyetleri ele alınmıştır.
Üç kıta üzerinde hâkimiyet kuran OSMANLI DEVLETİ çeşitli ırk din dil mezhep örf ve âdetlere sahip toplulukları yüzyıllarca adâlet ve insaf ölçülerine uygun bir şekilde idare etmişti. Teknolojik olarak son derece imkânsızlıklar içinde olan o asırların dünyasında bunca farklı yapıdaki toplulukları cebir ve tazyik kullanmadan yönetmek basit bir hâkimiyet anlayışının sonucu olmasa gerekir. Böyle insani bir uygulama ile asırlarca hükümran olan devlet 18. asırdan başlayarak değişen dünya şartları sonucunda zayıflamaya başladı. Hatta denebilir ki yok olma tehlikesi ile karşı karşıya geldi. 19. asrın sonlarına yakın neredeyse tarihten silinecek olan o muazzam devleti Sultan II. Abdülhamid Han 33 yıl boyunca tekrar o eski haşmet ve kudretine kavuşturma gayretine düştü.
Eserde devletin kendisinden önce içinde bulunduğu ekonomik ve siyasi sıkıntılar yanında etnik grupların bağımsızlık çabaları ve Avrupa'nın bunlara sağladığı desteğe rağmen Abdülhamid'in bu problemlere nasıl çareler bulduğu detayları ile açıklanmıştır.
Sadece ülkemizde değil 19. asır sonlarından günümüze kadar dünyanın üzerinde en çok konuşulan birkaç şahsiyetinden biri olan Sultan II. Abdülhamid'le ilgili bu araştırmada dönemin kendi kaynaklarına ağırlık verilerek objektif bir çalışmanın ortaya konulmasına gayret edilmiştir.
