Biraz daha iyiyim. Sırtüstü yattığım yerden iki kanatlı pencerenin müsaade ettiği ölçüde gökyüzünü görebiliyorum. Dışarısı denilen o korkunç ve muazzam imgeyle tek bağım gökyüzü. Kuşlar çok nadir geçiyorlar ve görüş açım fazla olmadığı için hemen kaybediyorum onları. Bulutlar ise ayrı bir alem. Havanın parçalı bulutlu olduğu günler onlardan şekiller hayvan ve insan figürleri çıkarmaya çalışıyorum. Bu arada şansım yaver gider de birkaç tanıdık sima çıkarabilirsem ne mutlu bana.
