<p>Romanımın kahramanı ipekböceği, kendi çevresine ördüğü kozasının içinde ölümü beklerken bir mucize oldu.<br /> Yüreğindeki sonsuz sevgi, ona hava oldu, nefes almaya başladı.<br /> Dürüstlüğü; su oldu kuruyup yok olmasını önledi.<br /> Adaleti; yemek oldu, karnını doyurdu.<br /> Kozasının içinde bunlarla beslendi, büyüdü gün geldi kozasına sığamaz oldu.<br /> İşte o zaman koza dayanamadı çatladı.<br /> Özgür oldu.<br /> Bu yüzyılda, bu çağda bu masallara kim inanır derseniz, hadi başlayalım hemen okumaya...</p>
