Yangınlar yıkıntılar ortasında diri bir kardelen gülümsedi zamana. Küçücük bir kanarya kuşluğun esenliği içinde sevinçle kanat çırptı. Bütün hıncını sosyal öfkesini unutuverdi Okay. Affedişin gönül ferahlandıran güzelliğiyle sükûnete erdi. Susuş çok yankılı bir çığlığa dönüştü ruhunun tedirgin derinliklerinde. Sonra ses sese ulanıp sonsuzluğa ağdı. Sanki yaralı bir küheylân gelip geçti ötelere.
