Ben Gizem Özsoy. Aşkı derya bilen ve denizin en mavisine âşık olup mavi vatanı savunma görevini üstlenmiş bir bahriyeliyim. Barlas Güçlü Soykan ise harbiyeli bir üsteğmen, hayatı hissettiklerinden çok gördüklerine yoran karaya âşık bir subay. Vatan topraklarını savunma görevini en iyi şekilde icra edip gerekirse gözünü kırpmadan canını dahi verecek bağlılıktaydı. Askerliği, azmin, gücün ve de irfanın ordusu diye tanımlıyor, mesleğini onur ve gururla icra ediyordu. Biz ilk önce mesleklerimize, sonra birbirimize âşıktık! Hata yapmamız olanaklı, sıkılmamız ise kaçınılmazdı. Sonuçta insandık. Her insan gibi bizde de her şey mümkündü. Biz sevmeyi çok güzel becerdik fakat hayatın bize sunacağı şeyleri kestiremedik. Çünkü ikimizin de önceliği görevlerimizdi. Hayat umutlarla doluydu. Biz bitti desek de aşk kolay kolay bitmeyecekti…
