Yaşamım iç' imde ufalanırken
Sözlerim zamansız dağılır şakaklarıma
Gün olur külbe-i ahzan perdeleri aralanır
Yoksulluğuma iri taneli yağmurlar dökülür
Bereketince
"ŞİİRİM HEM VARLIĞIM HEM YOKLUĞUM''
Diye söze başlar yazarımız; Alev Ersöz Yüksel ve...
devam eder...
Şiir bazen...
Kendi göğünün mavisine küsmektir.
Kanadına yabancı bir serçenin ağıdı
Kalemin ucunda acıya hüzne yalnızlığa sevdalanmak.
Ayrılıkların tercümanı gidenlere rehber
Yaşanacak hikâyelerin habercisi kalanların ev sahibidir.
Bir baba çığlığı
Göçe gebe ana rahminin sancısı
Ninni dilinde öğütülmüş bebek kokusu
Öfkeye umut serpmektir...
Şiir bazen...
Aşktır.
