Yapısalcılık saf hâliyle dahi edebiyat araştırmaları için hâlâ verimli bir çalışma yöntemi olmaya devam eder. Nitekim içerisinde bulunduğumuz postmodern dönemde üretilen edebî eserlerin yapısal niteliklerine odaklanmak için yapısalcı eleştirinin olanaklarından faydalanmak onun kavramsal örüntüsü aracılığıyla faydalı sonuçlar elde etmek mümkündür. Fakat bundan da öte; edebî eserlerin yapısal niteliklerinin tarihsel gelişim açısından ne şekilde değişkenlik gösterdiği hâlâ çözümlenmemiş bir sorunsal olarak karşımızda durur; dolayısıyla bu değişimi gözlemlemek adına yine yapısalcı eleştirinin verilerinden hareket etmek kaçınılmaz olacaktır. İşte bu çalışmada yapısalcı eleştirinin verilerinden hareketle çağdaş Türk roman ve hikâyesinin genel yapısal niteliklerinin belirli tarihsel dönemler zarfında betimlenişi temel amaç olarak belirlenmiştir. Bu amaca giden yolda ise Tzvetan Todorov'un Türkiye'deki yapısalcı araştırmalarda genellikle göz ardı edilen özgün yapısalcı kuramından faydalanılacak ancak bu hususta gerektiği ölçüde- bazı metodolojik öneriler de sunulmaya çalışılacaktır.
