Reşat Nuri'nin aşka tutulmuş idealist bağlanmayı seçmiş ya da değer duygusuna sarılmış roman kahramanlarının "kendilerini arayış" serüvenleri nihayetinde yeni sancıları ile yüklüdür. Olan ile olması gereken arasındaki yok edici boşlukta var olma savaşımı veren bir kahramanların çoğu zaman yok oluşla sonuçlanan serüvenleri eskisi gibi kalamayan fakat tamamen yeni de olamayan bir ruh kimliğinin derin karmaşasını yansıtır. Bu dramatik kahramanların prizmasından kırılıp yansıdığını gördüğümüz şey belki de tarihsel alt üst oluş dönemlerini karakterize eden kültür bilincinin parçalanması olgusunun oraya buraya saçılmış fotoğraflarıdır.
