Peygamberlerin mucizeleri, hayatları ve tebliğ çabalarıyla ilgili hikâyeler, Kur’an-ı Kerim’de, tefsirlerde, tarihlerde ve daha birçok eserde anlatıldığı için, İslam ümmeti içerisinde yaygın bir şekilde bilinmektedir. Bilhassa Türk İslam kültüründe bu hikâyelere büyük önem atfedilmiş, bu konularda büyük eserler yazılmıştır. Divan şairleri de bu hikâyeleri her türlü manzumelerinde kullanmışlardır. Bu şiirde peygamber hikâyeleri, daha çok tasavvufî düşünce, durum ve hallerin ifadesinde teşbih ve telmih vasıtası olmakla beraber, bazı içtimaî, insanî ve ahlakî düşünce ve kavramların belirtilmesi için de söylenmişlerdir. Divan Şiirinde telmih yoluyla anlatım, en çok peygamber hikâyeleriyle yapılmıştır. İşte bu kitapta, Kur’an-ı Kerim’de ve daha birçok eserde anlatılan, halkımızdan birçok insanın, anlamını düşünmeden okuyup dinlediği, sadece bir inanç olarak bildiği peygamber hikâyelerinin, klasik şiirimizde hangi ifadelere, anlamlara, öğütlere, duygu, düşünce ve hayallere telmih konusu ve sembol olduğu gösterilmeğe gayret edilmiştir.
