Dürrî Mehmed Efendi, yaklaşık on yedi yaşında girdiği ve çeşitli kademelerde görev yaptığı kalemiye sınıfında en üst rütbeye kadar yükselmiş ve kendi ifadesiyle devletin gizli ve açık sırlarına vakıf olmuş bir devlet adamıdır. Aynı zamanda Osmanlı Devleti’nin 1768-1774 yılları arasında Rusya karşısında yaşadığı ağır ama ağırlığının ötesinde onur kırıcı yenilgiye bizzat tanıklık etmiş bir devlet adamıdır.
Dürrî Mehmed Efendi kendisi de eserinin girişinde söz konusu savaş sırasında şahit olduklarını zihninden atamadığını Devleti ayakta tutan askeri zümre, reaya, hazine ve diğer unsurların bir an önce düzeltilmediği taktirde müzmin hastalık haline geleceğini ve tedavi fırsatının kaçacağından endişelendiği için bu bozulmanın sebeplerini ve çözüm önerilerini içeren eseri yazdığını ve Nuhbetü'1-Emel fî Tenkîhi'l-Fesâdi ve'1-Halel olarak adlandırdığını belirtmektedir.
Yazıldığı dönemin devlet adamlarının kanûn-ı kadîm ile nizâm-ı cedîd arasında mütereddid zihin dünyalarını yansıtması bakımından son derece önemli olan bu eser, ayrıca medeniyetimizin siyaset düşüncesini yansıtması bakımından da önemli bir kaynak özelliğine sahiptir.
