İnsan, başına bir iş gelirse... Önce, kendi kendine
kurtulmaya çalışır... Muvaffak olamayınca, etraftan
yardım istemeğe koyulur... Padişahlara gider; rütbe
sahiplerine yalvarır. Zenginlere koşar...
Hal sahiplerine gider; dua ister, himmet ister...
Eğer hasta ise doktora gider, şifa arar. Bununla da
kurtulamayacağını anlayınca, Allah’a döner.
Eğer kendi işini yapabilseydi, halka dönmeyecekti...
İşini halkta bitirebilseydi, Hak’ka dönmezdi.
Burada da arzusu biraz geç kalmağa başlar;
fakat gidecek başka yeri kalmamıştır...
Durur yalvarmağa başlar... Dua eder; sena eder.
İhtiyaçlarını teker teker sayar, yalvarır...
Bunları yaparken bir yandan da
reddolunmaktan korkar; bir yandan da,
isteği yerine geleceğini ümit ederek sevinir...
