"Şair; semâlardan dökülen handelerle güler; sehâblardan zulmetlerden saçılan giryelerle ağlar; çiçeklerden çimenlerden çıkan râyihâlarla mest olur; tabiatın letâfetlerine karşı mebhût kalır bir mahlûk-ı ulvî bir hiss-i mücessemdir.
Şair; tabiatın semâ-yı efkâra âfâk-ı hissiyâta salıverdiği zerrîn-per bir kelebektir.
Lâkin şairin gözleri başka bir semâ-yı ulvîye nâzır; başka cihânlara müstağraktır."
Halit Ziya Uşaklıgil
