Bizde hem dünyanın en zayıf varlığı olan
ferdiyetimiz, hem de en kuvvetli varlık olan
sonsuzluk barınıyor. İkisinin istekleri var; ikisinin
de isteklerine hizmet etme durumundayız.
İnsanda âdeta iki kalp barınıyor, hem de
birbirlerinden habersiz olarak. Birinin istediğini
öbürü bilmiyor. İrademiz, ferdî varlığımızın
kazanç ve zafer isteklerinin üstüne yükseliyor.
Sonsuzluğa götürmeyen zafer, bu Allahsız
kazanç, bunalma değil midir? Pişmanlıkla ve
varlığımızı bölmekle nihayetlenmez mi?
Kendi kendimizin olmak için, sonu olan
sevdalardan sıyrılarak iradeyi taze bir feyz, yeni
bir bahar halinde sonsuzluğun tarlasında her
harekette ebedî hayata kavuşturacağız. Şüphe
yok ki “Tabiata karşı ve asıl anlaşılmaz olan
ölümsüzlük değil ölümdür.”
Biz muvaffakiyetin değil, hareketin sırrını
arıyoruz. Bu sır, hiçbir kuvvetin yok edemediği
sonsuz rahmetle beslenen ümittir.
